Μια κωλόγρια στο Τεχνικό Σώμα

[nagas]

Λίγο η βαρεμάρα, λίγο ότι κάτι έψαχνα καταχωνιασμένο σε αυτό το forum, είδα φως και μπήκα 1,5 χρόνο μετά το πτυχίο. Βλέπω ότι δεν υπάρχει κανείς άλλος που να έχει γράψει κάτι πρόσφατα με αυτό το σύστημα οπότε ορίστε μερικές σκόρπιες ψύχραιμες σκέψεις για το βασανάκι που ονομάζεται θητεία.

Υπόψιν, είμαι από τις τελευταίες σειρές που υπηρέτησαν 9 μηνο (Εγώ ως τρίτεκνος υπηρέτησα 8 μήνες), αλλά είμαι από τις πρώτες που υπηρετησαν με το καινούριο σύστημα, να μην περνάς δηλαδή από κέντρο εκπαίδευσης (ενα σύστημα-έκτρωμα που έμενες 40 μέρες αποκομμένος από τον πολιτισμό) αλλά πηγαίνεις απευθείας στην παραμεθόριο και κάνεις εκεί σχεδόν όλες τις εκπαιδεύσεις. Ένα disclaimer: όσα λέω μπορεί λίγο πολύ να ισχύουν για άλλα σώματα αλλά σίγουρα ΟΧΙ για τις Ειδικές Δυνάμεις.

Η αποφράς ημέρα
Έτσι βρέθηκα τον Γενάρη του 2020, να παρουσιάζομαι στην Μυτιλήνη - και νομίζω είναι από τις πολύ καλές περιπτώσεις παραμεθορίου.
Την ημέρα που παρουσιάστηκα σε ένα μεγάλο (και όπως κατάλαβα αργότερα) αρκετά κυριλέ στρατόπεδο της Λέσβου (το 221 ΤΕ για τους γνώστες), θα την θυμάμαι με πολύ μεγάλη ξινίλα. Ρωτήστε όποιον θέλετε, βρείτε μου έστω και έναν που λέει ότι θυμάται ευχάριστα την ημέρα που κατατάχθηκε. Μια μέρα γεμάτη ταλαιπωρία γιατί από την ώρα που μπαίνεις το πρωί μέχρι το βράδυ, περνάς από καμια δεκαρια στάδια που θυμίζουν ύποπτα γραμμή παραγωγής. Περνάς από γιατρούς, οδοντιάτρους, ψυχολόγους, σου δίνουν ρούχα και καταλήγεις στο τέλος της ημέρας ένα χακί μόρφωμα που ούτε να φορέσει το μπερέ του σωστά δεν ξέρει. Τρελό downgrade, μην το συζητάμε. Στο τέλος της ημέρας αφού έχεις φάει όλη την ταλαιπωρία σε πηγαίνουν στο στρατόπεδο που θα υπηρετήσεις. Έχω να το λέω ότι αν και τρομερά κουραστική μέρα, δεν είχα κακή συμπεριφορά από κανέναν. Και κάτι που καίει πολλούς: το κινητό σου το παίρνουν εκείνη την ημέρα αλλά πολύ σύντομα θα το πάρεις πίσω.

Τι κάνεις 26 χρονών κωλόγρια ανάμεσα στα νεούδια;
6 μήνες πριν μπω, 26 χρονων μαντράχαλος, έδινα εξηγήσεις στον Τσούβαλη για ποιο λόγο είναι έτσι οι δεξαμενές του tanker μου και αν η διατομή τους είναι σε συμφωνία με τον υπολογιζόμενο όγκο. Και βρέθηκα να είμαι ανάμεσα σε 18χρονα που 6 μήνες πριν σήκωναν το χέρι τους για να πάνε για κατούρημα. Αισθητή διαφορά νομίζω. Το ότι ήμουν όμως από τους μεγαλύτερους εκεί μέσα -και με πτυχίο Πανεπιστημίου-, έπαιξε πολύ μεγαλύτερο ρόλο από όσο περίμενα. Αρχικά το 26χρονο ΚΑΠΗ, δεν δινει στόχο στο 18χρονο να του πει μαλακιες. Και όταν το 18χρονο κάνει το λάθος να πει σε εσένα τον 26χρονο μαλακία, είναι πολύ εύκολο να τον βάλεις στη θέση του με 2-3 κουβέντες, να τον σφάξεις με το γάντι και να μην σου ξαναπεί κουβέντα. Το άλλο όμως τρομερό πλεονέκτημα είναι ότι είσαι μεγαλύτερος ακόμα και από ορισμένους αξιωματικούς και έτσι γίνεσαι αυτόματα άνθρωπος εμπιστοσύνης - όταν ακούνε κιόλας "ΕΜΠ" τρίβουν τα χέρια τους που κάποιος μπορεί να τους κάνει χαμαλοδουλειά στο Excel.

Ναι, οκ, όλα τα επιχειρήματα περί θητείας σε τόσο μεγάλη ηλικία, ότι πχ σε κόβει από το να βρεις δουλειά καπάκι στο πτυχίο, να κάνεις μεταπτυχιακό κλπ, τα ακούω και τα δέχομαι. Αλλά μέσα στο στρατό, θεωρώ μπορείς να περάσεις καλύτερα όντας γερομπαμπαλής παρά ως 18χρονο. Και μεταξύ μας, στα 25+ δε χρειάζεσαι τον Στρατό να σε μάθει τα στοιχειώδη που υποστηρίζει ότι σε μαθαίνει όταν είσαι 18.

Στρατιώτης Τεχνικού
Είχα την τύχη να υπηρετήσω σε ένα από τα πιο χαλαρά σώματα, το Τεχνικό -ΤΧ- (μαζί με το Εφοδιασμού-Μεταφορών -ΕΜ- και το Υλικού Πολέμου -ΥΠ-, συναποτελούν τα υποστηρικτικά σώματα του Στρατού και είναι πολύ πιθανό ως απόφοιτος Πολυτεχνείου να βρεθείς σε κάποιο από αυτά τα τρία και στο εύχομαι γιατί είναι όλα αρκετά ήρεμα). Και λέω ότι είμαι τυχερός γιατί δεν συνηθίζουν να σου πρήζουν τον πεούτσο. Όπως μου είχε πει μια Υπολοχαγός μου, σε αντίθεση με άλλα (Πεζικό, I'm watching you), εκεί οι άνθρωποι έχουν άλλες δουλειές και δε μπορούν να ασχολούνται όλη την ώρα με το τι κάνει ο στρατιώτης. Όταν έχεις να διαχειριστείς κάθε μέρα επιδιορθώσεις οχημάτων, καυσιμα κλπ, ε λίγο στα μεζέα σου αν ο στρατιώτης είναι ξυρισμένος και αν έχει στρώσει σωστά το κρεβάτι του. Εκτός αν έρθει κάποιος από Ταξίαρχο και πάνω, εκεί πέρα θα γίνει το στρατόπεδο ανάστα ο Κύριος και όλα πρέπει να είναι στην εντέλεια. Ναι, οκ πάντα υπάρχουν οι στρατόκαυλοι που ασχολούνται με μαλακίες, αλλά είναι μειοψηφία. Όπως επίσης υπάρχουν και οι τρισμέγιστοι παπάρες (99% χαμηλόβαθμοι ΕΠΟΠ), που συνήθως δεν τους παίρνουν στα σοβαρά ούτε καν οι ίδιοι τους οι συνάδελφοι.

Βασική Εκπαίδευση - ΣΠΕΝ
Όπως είπα και παραπάνω, τη βασική εκπαίδευση και την "Προκεχωρημένη Εκπαίδευση - ΣΠΕΝ" την πέρασα στο στρατόπεδο που υπηρέτησα. Η Βασική Εκπαίδευση υποτίθεται σε μαθαίνει πώς να είσαι στρατιώτης. Μαθαίνεις τους βαθμούς του Στρατου, πως χαιρετάς, πως βαρας προσοχη, πως βαρας ημιαναπαυση, πως να στρωνεις το κρεβατι σου με τον οριακα αρρωστημενο στρατιωτικο τροπο (φακελος υποφακελος και λοιπα σιχαματα), μαθαίνεις να λύνεις και να δένεις το όπλο σου και κάνεις και κάποιες βολές για τα μάτια του κόσμου. Ένα παράξενο πράγμα, όλοι οι Κρητικοί έπιαναν Perfect Ten στις βολές, αναρωτιέμαι γιατί. Το μεγαλύτερο μέρος της εκπαίδευσης θα το αφιερώσεις σε πρόβες για την Ορκωμοσία, βήμα για την παρέλαση μετά την Ορκωμοσία και άλλα εξίσου ΑΧΡΗΣΤΑ πράγματα που στον καθημερινό μου βιο δε θα μου χρησιμεύσουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΟΥΘΕΝΑ. Οκ, ξέρω ότι ο Στρατηγός έχει τέσσερα αστέρια, μια φωτιά και ένα σπαθί στην επωμίδα του ενώ ο Ταξίαρχος ένα αστέρι, μια φωτιά και ένα σπαθί, αλλά πέρα από παιχνίδια γνώσεων πολύ αμφιβάλλω αν θα μου χρησιμεύσουν πουθενά.

Μέσα στις ευχάριστες εκπλήξεις που είχα από την πρώτη κιόλας μέρα της βασικής εκπαίδευσης ήταν ότι ο διοικητής του λόχου μας, βασικός υπεύθυνος της εκπαίδευσης μας είπε ότι "δε θα υπάρχει καμία ανοχή σε περιστατικά bullying, ρατσισμού απέναντι σε εθνικότητα, χρώμα δέρματος, θρησκεία και σεξουαλικότητα". Το βρήκα εξαιρετικά open minded ότι κάποιος τολμάει να τα πει ρητά αυτά μεσα στο στρατό που γενικά είναι πρόσφορο έδαφος για το ακριβώς αντίθετο. Επίσης, να δηλώσω ότι στα 700 άτομα που ορκιστήκαμε στη Μυτιλήνη, ήμουν ένας από τους 30κατι άθεους και αλλόδοξους που ορκιστήκαμε με πολιτικό όρκο στο Σύνταγμα και όχι στο Ευαγγέλιο. Και τουλάχιστον εγώ δεν αντιμετώπισα ΟΥΤΕ ΜΙΑ διάκριση για αυτό. Προφανώς αδιάκριτες ερωτήσεις τύπου "γιατί δεν πιστεύεις;" τις είχα από κάτι πιτσιρίκια, αλλά οι ανώτεροι πιο στα @@ τους πεθαίνεις. Επίσης είδα με χαρά ότι δεν άκουσα από αξιωματικό ούτε μια φορά γλειώδεις παπαριές τύπου "πάμε να πάρουμε την Πόλη" ή "πάλι με χρόνια και καιρούς...".

Μετά την άδεια ορκωμοσίας, ήρθαν τα ΣΠΕΝ που υποτίθεται γίνεσαι κομάντο σωστό (#NOT). Θεωρητικά εκεί μαθαίνεις κάποια πράγματα για την νυχτερινή μάχη, για το πως παρατάσσεται μια ομάδα όταν γίνεται επίθεση, πως να βρίσκεις προσανατολισμό στο δάσος κλπ. Κάνεις και κάποιες βολές ακόμα, μεταξύ αυτών και νυχτερινή. Παρακαλώ δώστε βάση στη λέξη κλειδί: Θ Ε Ω Ρ Η Τ Ι Κ Α.

Ειδικότητα
Αφου ολοκληρώσεις την εκπαίδευσή σου, που πια έχεις γίνει ένας μάχιμος στρατιώτης, που βάζει κάτω Αμερικανους Πεζοναυτες και τη Σπετσνας μαζι, πας για εκπαίδευση ειδικότητας η οποία αν δεν είναι κάτι generic όπως γραφέας ή γενικών καθηκόντων, αλλά κάτι πιο εξειδικευμένο, θα γίνει σε άλλο στρατόπεδο. Εγώ πχ την έκανα στον Πύργο, στην notorious Σχολή Εκπαίδευσης Τεχνικών Τηλεπικοινωνίας. Πέραν του ότι ήταν σε μια από τις πιο απαίσιες πόλεις της Ελλάδας, ήταν ένα στρατόπεδο αρκετά τυπικό (στη στρατιωτική γλώσσα "προβλεπέ") και βίωσα λίγο ένα πολιτιστικό σοκ από το αρκετά χαλαρότερο στρατόπεδο της Μυτιλήνης. Εκεί κάναμε κανονικά μάθημα σε αμφιθέατρο και κάθε βδομάδα γράφαμε διαγώνισμα. ΓΕΛΑΣΤΕ ΧΡΥΣΑ ΜΟΥ. Γενικά ήταν ο χειρότερος μήνας της θητείας μου, κυρίως γιατί δεν είχα καλή παρέα, το Α και το Ω για να περάσεις καλά στο στρατό.

Στρατός, ένα μεγάλο σχολείο
Ο Στρατός παρά τα στραβά του (ή ακριβώς χάρη στα στραβά του) ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Είναι ίσως η πρώτη και τελευταία φορά που θα βρεθείς σε ένα περιβάλλον μαζί με παιδιά από το τελευταίο ξεχασμένο χωριό των άγονων γραμμών μέχρι τους αστούς, προνομιούχους με τα πολλά λεφτά και είσαι αναγκασμένος να βρεις έναν δίαυλο επικοινωνίας με όλους για να συνυπάρξεις όσο αρμονικά γίνεται. Έμαθα επίσης ότι οι άντρες μπορεί να έχουν βγάλει το όνομα στις γυναίκες αλλά είναι δυνητικά πολύ πιο γκρινιάρηδες, πολύ πιο κατίνες και πολύ πιο ύπουλοι από όσο θέλουν να πιστεύουν ότι είναι οι γυναίκες. Δεν έμαθα από το στρατό την ομαδικότητα, αλλά έμαθα πως μπορώ να κοιτάω το τομάρι μου και το τομάρι όσων συμπαθώ σε βάρος όσων θα έκαναν ακριβώς το ίδιο εναντίον μου. Έμαθα ότι όταν φοράτε το χακί μπορεί στα μάτια του Στρατού να είστε ίδιοι εσύ ο Απόφοιτος ΕΜΠ με τον απόφοιτο Γυμνασίου, αλλά στα μάτια του Στρατιωτικού, η προσωπικότητα θα μετρήσει. Το τσογλάνι με τον σοβαρό άνθρωπο διαφέρουν παρασάγγας ακόμα και αν φορούν τα ίδια ρούχα.

Προφανώς και είναι ένα περιβάλλον στο οποίο ο μαλάκας όχι απλά ευδοκιμεί αλλά καλλιεργείται μαζικά. Αναμφίβολα θα δεις τρελή αμορφωσιά και πολλοί από τους ΕΠΟΠ (Σπανιότερα στους Αξιωματικούς), ξέρεις πολύ καλά ότι δε θα ειχαν καμία μα καμία ελπίδα να συμβάλλουν στο ελάχιστο στην κοινωνία αν δεν έβρισκαν στέγη στο στρατό. Και δυστυχώς όταν μαζεύεται ΤΟΣΗ αμορφωσιά, είναι αναμενόμενο να εμφανιστούν και όλα τα παρακλάδια του εθνικισμού, του ρατσισμού και των λοιπών κατάπτυστων αντιλήψεων της ακροδεξιάς. Μπορεί εγώ προσωπικά να είχα ελάχιστο πάρε δώσε με όσους τα πρέσβευαν αυτά, αλλά ξέρω ότι υπήρχαν.

Αντι επιλόγου
(για το δικό σου καλό, μην το διαβάσεις αν είσαι από κεντροδεξιά και δεξιότερα)
Να λέμε την αλήθεια, λόγω του ότι μπήκα τόσο μεγάλος, είχα αποδομήσει πια τα ιδανικά της "πατρίδας" όπως προσπαθούν ορισμένοι να μας τα πλασάρουν εκεί μέσα. Δεν με έπεισε κανένας ότι ο ρόλος μου ως φαντάρος είναι σαν του επαναστάτη του 1821 ή των ηρωών του 1940, όπως θέλουν προπαγανδιστικά να μου πουν. Καλώς ή κακώς ένας άνθρωπος που λογάει λίγο παραπάνω καταλαβαίνει ότι αν ω μη γενοιτο έρθει η ώρα να πιάσει όπλα στα χέρια, το πιο πιθανό θα είναι για να υπερασπιστεί πετρελαικά συμφέροντα, όχι για να σώσει την Ελλάδα από τον ζυγό του κατακτητή ούτε για να διώξει κατοχικές δυνάμεις. Και ξέρουν ότι όσο κι αν μου λένε ότι "υπηρετώ την Πατρίδα" ότι πλέον δεν τους πιστεύω, εγώ και κάθε σκεπτόμενο παιδί που πέρασε από τα χέρια τους. Για αυτό και κάθε χρύσωμα του χαπιού ότι "ναι ο στρατός είναι κουραστικός, αλλά τουλάχιστον το κάνεις για την Πατρίδα", δυστυχώς έπαψε να με πείθει σχεδόν αμέσως μετά την ορκωμοσία.

Για αυτό λοιπόν, δε μπορώ να αδικήσω όποιον προσπάθησε να τον αποφύγει ούτε θα του βγάλω το κόμπλεξ μου επειδή εγώ πέρασα 8 μήνες εκεί μέσα και αυτός όχι. Δε θα πω τα κλασικά τσιτάτα ότι "αν γινει πολεμος θα ειναι πυρηνικος και οχι με οπλα" γιατι ειναι πολυ πιο περιπλοκο το ζητημα μιας συρραξης. Το μονο που ξερω ειναι οτι αν πιστευαν εστω και λιγο στην αξια του μεσου οπλιτη ως στρατιωτη σε ενδεχομενο θερμο επεισοδιο (ή και κάτι πιο βαρύ) δε θα μας είχαν εκεί μέσα ως ένοπλους γραμματείς, καθαριστές και καφετζηδες. Ξέρουν και οι ίδιοι πολύ καλά ότι στον πόλεμο θα πάμε άκλαυτοι γιατί θα πολεμήσουν οι πραγματικά εκπαιδευμένοι (ΕΠΟΠ, Ειδικες Δυναμεις και Εφεδροι Ανθυπολοχαγοι), αλλα καποιος πρέπει να συντηρεί τα στρατόπεδα. Και όταν αυτός ο κάποιος το κάνει με μισθό 8,5 ευρώ το μήνα, ε είναι πολύ γλυκιά η υπεραξία του ώστε να καταργήσεις την στρατιωτική θητεία.

Για αυτό, υπομονή, επιμονή και φροντίστε να βρείτε καλή παρέα εκεί μέσα ή έστω έναν βολικό ψυχίατρο να σας δώσει το χαρτί για την αναβολή και έπειτα την απαλλαγή. Γιατί οι μέρες δεν περνάνε. Αλλά όταν περάσουν, το χαρτί της Απόλυσης είναι βάλσαμο!

[survivorlok]

Ωραίος συνάδελφε. Νομίζω πρέπει κάποια στιγμή να γράψω ένα αντίστοιχο σεντονάκι ως 24χρονος τελειόφοιτος ΕΜΠ στις Ειδικές Δυνάμεις, πολίτης 1 χρόνο τώρα.. Αν βρώ χρόνο κάποτε αλλά δύσκολο για τώρα...