Ειδικές δυνάμεις ε ? μια χαρά θα περάσεις , πλέον το πρόγραμμα δεν είναι δύσκολο τουλάχιστον αν το συγκρίνεις με 10 χρόνια πριν.
Τα καψόνια ουσιαστικά απαγορεύονται τουλάχιστον από τον παλιό φαντάρο στον νέο. Οι νέοι αναλαμβάνουν απλά τα χειρότερα νούμερα στις υπηρεσίες και γενικές καθαριότητες κι αυτά μέχρι να έρθει η επόμενη σειρά.
Γυμναστική μην φανταστείς κάτι δύσκολο, 45 λεπτά τρέξιμο, καμιά 40 αριά κάμψεις και καμια 10 αριά έλξεις. Ανάλογα την ημέρα μπορεί να κάναμε και άλλες ασκήσεις αλεξιπτωτιστού όπως τις λένε ή διάφορες. Χειρότερη μέρα το Σάββατο το πρωί που τρέχαμε μιάμιση ώρα. Πορείες κάναμε αρκετές γύρω στα 8 χιλιόμετρα και μία μεγάλη γύρω στα 40. Το όλο μυστικό να δέσεις γερά το μπέργκιν ( σάκος με τα πράγματα σου γύρω στα 25 κιλά αν θυμάμαι καλά ) στην μέση σου έτσι ώστε να κρατάει το βάρος το ισχίο κι όχι η ωμοπλάτη σου που κουράζεται και πιάνεται γρήγορα. Γενικά το χειρότερο στις πορείες ήταν οι κατηφόρες αλλά τουλάχιστον ήταν μέσα στα βουνά και την φύση. Όποιος δεν έβγαζε την γυμναστική συνήθως άκουγε πετυχημένα σχόλια αλλά αν βλέπανε ότι προσπαθεί δεν είχε άλλες επιπτώσεις.
Όσον αφορά το φαγητό μπορώ να πω ότι σε σχέση με άλλες μονάδες είχαμε τα πιο πλούσια γεύματα. Εμείς τρώγαμε και σε πιάτο με αναψυκτικό και γλυκό 3-4 φορές την εβδομάδα. Να φανταστείς παρ όλη την γυμναστική στην 9μηνη θητεία μου δεν έχασα γραμμάριο.
Τώρα για να περάσεις καλά πρέπει να φροντίσεις να είσαι συνεπείς με τις υποχρεώσεις σου για να μην σε βάλει κανένας στο μάτι, πχ θα στρώνεις το κρεβάτι σου, θα ξυρίζεσαι, θα γυαλίζεσαι κτλ. Επίσης πρέπει να μάθεις τα βασικά πώς να μιλήσεις σε έναν ανώτερο σου, πώς να μιλήσεις στην γραμμή της αναφοράς ( πολύ σημαντικό ) κτλ
Τέλος θα σε συμβούλευα να παίρνεις τα πάντα στην πλάκα από μέσα σου τουλάχιστον, αν είσαι μεγάλος ( εγώ πήγα 26 χρονών ) θα καταλάβεις και διάφορα ψυχολογικά παιχνίδια που προσπαθούν να σου παίξουν με τα οποία και διασκέδαζα ενώ κάτι 18 χρονοι που είχαμε τρελενόντουσαν. πχ είμαι θαλαμοφύλακας , στην πρώτη έφοδο με πετυχαίνει στον θάλαμο με τα όπλα και μου λέει ο λοχαγός να πηγαίνω να βλέπω και όσους κοιμούνται μην πάθει κάποιος κάτι. Στην δεύτερη του έφοδο μετά από μία ώρα με βλέπει μέσα στον θάλαμο με τους φαντάρους που κοιμούνται και μου βάζει τις φωνές ότι άφησα τα όπλα απροστάτευτα και με έριξε για κάμψεις. Θυμάμαι άλλη φορά στις επιθεωρήσεις επειδή ήμουν δεκανέας και ανώτερος στον θάλαμο επειδή ο διμοιρίτης μας συχνά έλλειπε με έριχνε για κάμψεις και άρχιζε το τροπάρι. Γιατί ο γιώργος δεν έστρωσε το κρεβάτι του προβλεπόμενα ? πάρε 10 κάμψεις κτλ. Εδώ το κόλπο είναι ένα κάνεις κάμψεις μόνο όταν σε κοιτάει κι αντί για τις 100 που θα έτρωγα έκανα 20.
Χειρότερη μέρα της εβδομάδος η Παρασκευή λόγω της επιθεώρησης, Αν σε είχε στο μάτι θα έτρωγες καμπάνα όσο προσεκτικός και να ήσουν και το χειρότερο απ όλα ότι την Παρασκευή η στέρηση εξόδου ή η φυλακή τσούζει γιατί το Σάββατο και την Κυριακή βγαίνεις από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Από ασκήσεις κάναμε αρκετές και γενικά όσο ήμασταν μακριά από το στρατόπεδο περνάγαμε καλά καθώς ήταν λιγότερο αυστηροί. Τις πιο ωραίες που θυμάμαι ήταν : κατάληψη σπιτιού, πόλεμος σε κατοικημένες ζώνες, χειμερινή διαβίωση ( 5 μέρες στα χιόνια, σκι, πορείες με παγοπέδιλα, βολές με μπατόν, κατασκευή ιγκλού, τάφου, παγίδων στο χιόνι ), ορεινός αγώνας ( αναρριχήσεις, διασχίσεις ποταμιών με σχοινιά, ράπελινγκ , κόμποι ) αποβάσεις ( με φουσκωτά , με μεγάλα αποβατικά , με ελικόπτερα ) . Κάναμε κι άλλες μικρότερες ασκήσεις πχ αυτοάμυνας , χημικού πολέμου, προσανατολισμού, επιβίωσης, περίπολα, ενέδρες, τακτικές ασκήσεις. Αρκετές βολές νυχτερινή 25 & 50 μέτρα ημερήσια 100 – 200 – 400 μέτρα. Πυρ και κίνηση με αληθινά κ αβολίδοτα. Χειροβομβίδες, οπλοπολυβόλα. Δυστυχώς δεν μάθαμε να χρησιμοποιούμε εκρηκτικά διότι φοβόντουσαν μελλοντική χρήση τους στην κοινωνία
Γενικά ήταν πολύ ωραία εμπειρία και το 9 μηνο πέρασε χωρίς να το καταλάβω καθώς κάθε μέρα κάτι κάναμε. Δεν υπήρξε κάποια στιγμή που να βαρεθώ. Πολλές φορές όμως νευρίαζα κυρίως με τους εποπ που πολλοί από αυτούς είναι αμόρφωτοι και αποτυχημένοι στην ζωή και το παίζουν δύναμη μέσα στον στρατό. Ποτέ δεν έδειξα ότι πειράζομαι όμως και με αφήναν στην ησυχία μου. Ψυχολογικά κάποιες φορές κουράστηκα πάρα πολύ και ήταν και πολλές φορές που πίστευα ότι καταλαβαίνω πως αισθάνονται οι φυλακισμένοι διότι έτσι έβλεπα το στρατόπεδο ως φυλακή.
Γνώμη μου είναι ότι αξίζει να πας ειδικές δυνάμεις και ότι καλύτερα να το δηλώσεις έτσι ώστε να μπεις στο πιο πειθαρχημένο κλίμα από την αρχή και να μην ζήσεις την χαλαρότητα των άλλων σωμάτων γιατί μετά θα είναι πιο δύσκολο να ταιριάξεις στα νέα δεδομένα
(ψέματα, για τα εκρηκτικά 
).