kage21 wrote:Δες (αν δεν εχεις δει) death note και πες μου oti o Υagami ειναι λιγοτερο εγωιστης απο τον Byakuya
Το DeathNote το θεωρώ από τα κορυφαία anime αν όχι το κορυφαίο στην ιστορία του είδους, το έργο μιας πραγματικής ιδιοφυίας. Κανενός χαρακτήρα η κινητήριος δύναμη δεν είναι ο εγωισμός. Ο Yagami δεν είναι εγωιστής, είναι ιδεαλιστής και φυσικά έχει τη δυνατότητα να παλέψει για αυτό που πιστεύει πως είναι το σωστό. Στα τελευταία επεισόδια μόνο εμφανίζει μια αλαζονική συμπεριφορά λόγω του ότι κανένας δεν έχει καταφέρει να τον κοντράρει. Το σημαντικό σημείο για την έναρξη αυτής της συμπεριφοράς (όπως και για πολλά άλλα) ήταν η εμφάνιση της Misa που του έδειξε ότι μπορεί να την ελέγχει. Σίγουρα ο εγωισμός δεν είναι βασικός πυλώνας του χαρακτήρα του, δεν εμφανίζεται από το πρώτο επεισόδιο όπως στον Byakuya. Είναι άλλο ΓΙΝΟΜΑΙ ΑΛΑΖΟΝΑΣ, και άλλο ΕΙΜΑΙ ΕΓΩΙΣΤΗΣ.
Τον Kakuzo τον ανέφερε ως το πρώτο παράδειγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Αν και θα ήταν χαζό στο συγκεκριμένο anime να εμφανίζουν εγωιστές χαρακτήρες καθώς οι δυνάμεις τους δεν είναι και τίποτα το τρομερό και οι μάχες κερδίζονται στο τσακ (έχει και συνέχεια το επιχείρημα πιο μετά). Ο Itachi θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εγωιστής αλλά αποδείχθηκε με τον θάνατό του ότι το συναίσθημα του ήταν καλυμμένη θλίψη και θυσία. Στην αρχή ο Madara φαινόταν εγωιστής αλλά όσο μαθαίνουμε περισσότερα γι' αυτόν τόσο λιγότερο εγωιστής γίνεται.
Στα βασικά, ο είναι Byaluya πολύ εγωιστής. Αν σε μία μάχη ο αντίπαλός σου ανέφερε ότι πρέπει να είσαι υπερήφανος που θα πέθαινες από το bankai του, τι θα έλεγες; Ότι λόγο της καταγωγής του είναι λίγο υπερόπτης και άλλα τέτοια; Δεν το νομίζω. Εγώ θα έλεγα ότι είναι ένας παλιοεγωίσταρος του κερατά που θεωρεί όλους τους άλλους σκουπίδια (αν και δεν ισχύει στην πραγματικότητα αυτό). Στην μάχη με τον vice-captain του κάνει bankai μόλις αναγκάστηκε να ακουμπήσει το γόνατο στο έδαφος και μετά μόλις τον έχει πετσοκόψει σαν συκωταριά για μαγειρίτσα δηλώνει έκπληκτος που διατηρεί την ανθρώπινη μορφή του και στο τέλος ότι η διαφορά τους είναι μόνο η κλάση (δεν έχει άδικο μεταξύ μας). Όχι ρε δεν είναι καθόλου εγωιστής. Το ότι βάζει πάνω από την προσωπική του επιθυμία τους κανόνες της κοινωνίας στην οποία ζει δεν τον κάνει μη εγωιστή αλλά ηθικό. Επίσης (δεν ξέρω αν το κάνεις ηθελημένα) αναφέρεις την μισή αλήθεια. Όταν εξηγεί αυτή την επιλογή του λέει πως δεν παραβαίνει τους κανόνες γιατί αν τους παρέβαινε αυτός που κατέχει μια τέτοια θέση στην κοινωνία τότε δε θα υπήρχε λόγος για τους κατώτερους να μην τους παραβούν και τότε θα δημιουργούταν χάος. Δεν υπάρχει ως ένα βαθμό εγωισμός σε αυτή τη δήλωση;
Αυτά στην πρώτη συνιστώσα του επιχειρήματος μου, ως προς τον εγωισμό μου. Τώρα πάμε στην δεύτερη, στον κατά πόσο γλυκανάλατα είναι τα άλλα anime ψηλής θεαματικότητας σε σχέση με το bleach.
Το one piece πρέπει κάποια στιγμή αυτόν τον αιώνα να φτιάξει την εικόνα του. Εντάξει, είναι παλιά σειρά, το δέχομαι, έχει παλιούς θεατές που έχουν συνηθίσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο, αλλά όλα το πράγματα στην ζωή και στην φύση
εξελίσσονται. Δεν μπορώ ακόμα να βλέπω την ίδια άθλια και παιδική εικόνα των πρώτων χρόνων. Η εικονογράφηση είναι για παιδάκια και μοιάζει σαν να είναι παρωδία ενός άλλου anime. Όσες τρύπες και να ανοίξουνε, όσο αίμα και αν πέσει (γι' αυτό κόπηκε και από το αστείο ΕΣΡ) η εικόνα του θα είναι παιδική και άρα θα είναι πάντα γλυκανάλατο. Ακόμα παίζει να είναι στη μέση της πιο γαμάτης μάχης να αρχίσει να εξηγεί ιστορίες για τέσσερα επεισόδια ή να αρχίζει να κάνουν αυτή την ιαπωνική βλακεία που όλοι νομίζουν ότι είναι αστείο όταν χαλάει η εικόνα (γίνεται βρεφική από παιδική) και εμφανίζεται ένας δευτερεύον χαρακτήρας και αρχίζει στο ξύλο τον μαχόμενο. Υπό αυτήν την σκοπιά είναι πολύ γλυκανάλατο.
Ο Byakuya έχει πολύ χαμηλό character development. To bleach επειδή έχει δώσει πολύ βάρος στο στοιχείο της μάχης άρα οι περισσότεροι χαρακτήρες παρουσιάζονται πριν τη μάχη ώστε να μεγαλώσει η αναμονή και ναφανούν όσο πιο δυνατοί γίνονται, Byakuya, Zaraki, Aizen. Στο Naruto μαθαίνεις για τους ήρωες στη διάρκεια της μάχης και νομίζεις ότι έχει πολύ μεγαλύτερο characteer development από ότι στην πραγματικότητα έχει. Τι να γίνει, win some, lose some.
Σκέφτομαι ότι για τους άλλους πρέπει να είναι πολύ βαρετό να μας παρακολουθούν.
Επίσης έχει πλάκα γιατί κάνουμε σαν τους φιλόλογους στο γυμνάσιο που αναλύαμε τους ήρωες στις τραγωδίες. Αν κάναμε anime μπορεί και να πρόσεχα.
