Re: Δε θα ξεχάσω...
Posted: Sat May 12, 2012 2:35 pm
Το Forum του Πολυτεχνείου
https://polytexneio.com/
Και για ποιο γαμημενο λογο ρε ανθρωπε συνεχιζεις να ασχολεισαι με το ελληνικο ποδοσφαιρο?Enositis wrote: Ημουν μέσα σε αυτο...
Μέσα σε 4 λεπτά 3 κίτρινες κάρτες...
Η σχέση ειναι συναισθηματική και όχι κέρδους-ζημίας.
Αυτο ειπα πριν, και εξηγουμαι:φιλοσοφια που θα τον συνοδευει και σε αλλες αποφασεις της ζωης του
Έχεις σε όλα δίκιο εκτός από τον αθλητισμό. Ο αθλητισμός έχει το πολύ καλό ότι είναι ένα δυναμικό σύστημα. Εξελίσσεται μπροστά σου και το βλέπεις, είναι ότι κοντινότερο έχουμε στο αρχαίο θέατρο, με τη συμμετοχή των θεατών στο θέαμα, και με τα αισθήματα των θεατών άμεσα σχετιζόμενα με αυτό που συμβαίνει μπροστά τους. Αυτό είναι ταυτόχρονα μαζικό αλλά και ατομικό. Ο αθλητισμός ενώνει, τα συναισθήματα είναι ίδια όποια ομάδα και να υποστηρίζεις. Ο αθλητισμός βγάζει ήρωες από μόνος του, κανείς δεν προωθείται με το μπλα μπλα και τη μαλακία.ShadowMech wrote:Οπως σε μαθαινουν να αγαπας μια ΑΕ και καμια 20δα συνολικα μαντραχαλους που δε σε ξερουν και δε ξερεις, οπως σε μαθαινουν να αγαπας εναν θεο που δεν ειδες ποτε και με διδαχες προφανους χρησιμοτητας στον ελεγχο των μαζων, ετσι και μετα θα εισαι οπαδος στην πασοκαρα, τη δαπαρα, θα κατεβαινεις με το παμε και θα φτιαχνεις ομορφα πανο νομιζοντας οτι θα αλλαξεις τον κοσμο...
Και ακριβως γι αυτο, επειδη εχει τοσο καλα χαρακτηριστικα, επειδη μιλαει στα ενστικτα αγελης που εχεις μεσα σου, επειδη ειναι οτι πιο κοντα σε πολεμο, εχει προσφορο εδαφος για καθε λογης σκατα. Απο στρατολογηση στρατων μπαχαλακιδων μεχρι το να κατεβαινει ο καθε Ανατολακης για να μαζεψει ψηφαλακια απο θυματα του "αθλητισμου". Και το βαζω σε εισαγωγικα γιατι αθλητισμος ειναι να συμμετεχεις, οχι να κοιτας με πιτσα και μπυρες.Kuchiki_Byakuya wrote:Έχεις σε όλα δίκιο εκτός από τον αθλητισμό. Ο αθλητισμός έχει το πολύ καλό ότι είναι ένα δυναμικό σύστημα. Εξελίσσεται μπροστά σου και το βλέπεις, είναι ότι κοντινότερο έχουμε στο αρχαίο θέατρο, με τη συμμετοχή των θεατών στο θέαμα, και με τα αισθήματα των θεατών άμεσα σχετιζόμενα με αυτό που συμβαίνει μπροστά τους. Αυτό είναι ταυτόχρονα μαζικό αλλά και ατομικό. Ο αθλητισμός ενώνει, τα συναισθήματα είναι ίδια όποια ομάδα και να υποστηρίζεις. Ο αθλητισμός βγάζει ήρωες από μόνος του, κανείς δεν προωθείται με το μπλα μπλα και τη μαλακία.ShadowMech wrote:Οπως σε μαθαινουν να αγαπας μια ΑΕ και καμια 20δα συνολικα μαντραχαλους που δε σε ξερουν και δε ξερεις, οπως σε μαθαινουν να αγαπας εναν θεο που δεν ειδες ποτε και με διδαχες προφανους χρησιμοτητας στον ελεγχο των μαζων, ετσι και μετα θα εισαι οπαδος στην πασοκαρα, τη δαπαρα, θα κατεβαινεις με το παμε και θα φτιαχνεις ομορφα πανο νομιζοντας οτι θα αλλαξεις τον κοσμο...