Διαδικτυακή Κοινότητα Φοιτητών ΕΜΠ

winterwood wrote:Ασε Χαρη, θα το πω εγω απλα και κατανοητα
Κατερινα, για να ηταν πορισματα ζωης κι οχι προσωπικες εμπειριες/πικριες αυτα που γραφεις, θα επρεπε το 92 στο νικ σου να ειναι ηλικια κι οχι ημερομηνια γεννησης

katerina92 wrote:Αντικρίζω αυτό το τοπικ στις προσφατες συζητησεις, και αισθανομαι να με προκαλεί επιδεικτικά. Με προκαλει να εκθεσω εδώ καποιες ακομη κρυφες μου σκεψεις – με το κρυφες να αποτελει κοσμητικο επιθετο, αφου το μονο για το οποιο σιγουρα δεν δυναμαι να κατηγορηθω είναι για μυστικοπαθεια και επιφυλακτικοτητα στις εκφρασεις μου και την υποστηριξη των θεσεων μου.

Το θεμα το εχω αναλυσει ενδελεχως. Το εχω συζητησει ουκ ολιγες φορες με Πολυτεχνιτες και μη, φιλους που ηθελαν ειτε να μοιραστουν τις αποψεις τους μαζι μου ειτε εδειχναν ενδιαφερον να ακουσουν τα προσωπικα μου πορισματα. Είναι ομολογουμενως μια κουβεντα που δεν βρισκει τελος, για αυτό και την απολαμβανω ιδιαιτερως.

Θα μιλησω λοιπον και για τα δυο φύλα, ανήκοντα παντα στην Πολυτεχνειακη οικογενεια, για να μην κατηγορηθω για μονομερεια.

Και ξεκινω από τις γυναικες. Οι γυναικες του Πολυτεχνειου χωριζονται στην πλειονοτητα τους – στις εξαιρεσεις θα αναφερθω ακολουθως- σε δυο μεγαλες κατηγοριες:

Α) Τις «αλαζονικες πουλαδες» που δεν διαπραγματευονται την ανωτεροτητα τους εναντι των υπολοιπων κοινων θνητων και συμπεριφερονται λες και ολος ο κοσμος τους οφειλει θαυμασμο και αναγνωριση. Μπορει να τις διακρινει κανεις από αυτό το βλεμμα υποτιμησης και οικτου. Όταν αποφασισουν να σου απευθυνουν τον λογο, το κανουν θεωρώντας υποσυνειδητα- ή μη- πως εισαι υποτελης τους. Και ετσι σε αντιμετωπιζουν. Εχουν έναν αερα αυτές οι κοπελες. Τωρα αισθανομαι τοσο μικρη. Γκομενες από μεγαλα τζακια- και φαντασου να ηταν οντως κιολας.

Β) Τις κοπελες που ενώ ηταν καλες στα μαθηματα, υστερουσαν παντοτε στον τομεα τις εξωτερικης εικονας. Και αυτό τις καθιστουσε όχι απλα μη ανταγωνιστικες στον τομεα των διαπροσωπικων σχεσεων, αλλα ισως αποτρεπτικο στοχο για τον ανδρικο πληθυσμο. Ενας φιλος χαρακτηριστικα μου ειχε πει : ¨Καλες κοπελες, αλλα δεν θα εκανες ποτε κατι μαζι τους¨. Νομιζω ότι ηταν ενας αρκετα περιγραφικος και ευκατανοητος ορισμος. Αυτές οι κοπελες αναγνωριζοντας που υστερουν, προσπαθουν να προβαλλουν αλλα στοιχεια, όπως τον χαρακτηρα τους και τις βαθιες πολιτικο-κοινωνικες ιδεολογιες που καποτε, σε καποιο τραπεζακι, τους ενεπνευσε καποιος καλοθελητης- ιδεολογος και αυτος.

Και μεσα σε όλα αυτά υπαρχουν και καποιες κοπελες, που δεν εντασσονται σε καμια εκ των δυο κατηγοριων. Τα μελη του πρωτου γκρουπ, τις αντιμετωπιζουν ανταγωνιστικα. Φοβουνται πως απειλουν την κυριαρχια τους. Φοβουνται πως θα τους αποσπασουν τους θαυμαστες. Δεν τις κατηγορω. Θελουν να διατηρησουν των αριθμο των θυματων της γοητειας τους ακεραιο. Είναι πολύ κολακευτικο να εισαι η γκομεναρα που περναει από το προαυλιο των μηχανολογων και τους τρεχουν τα σαλια. Και πολύ λογικο να μην θες να μοιραστεις αυτόν τον «τιτλο». Συνεπως απολυτα δικαιολογημενη η αρνηση τους να περιοριστουν, αξιοποιωντας το καλαμι τους αποκλειστικα στο ψαρεμα και όχι ως ιππευτικο μεσο.

Τα μελη του δευτερου γκρουπ μοιαζουν επιφυλακτικα. Δεν μπορουν να αποδεχτουν πως μπορει καποια να ειναι αρκετα εμφανισιμη και όμως να μην θελει να υποτιμησει και να ειρωνευτει ολο τον κοσμο. Συνηθως λοιπον υποσυνειδητα τις καταχωρουν στην λιστα της «απεναντι» ομαδας. Και δεν μπορουν σχεδον ποτε να αποδεχτουν πληρως πως μπορει- λεω μπορει- να θελουν να τις κανουν παρεα επειδη απλα τις συμπαθουν, και όχι επειδη θελουν να τις χρησιμοποιησουν και στη συνεχεια να διασκεδασουν θάβοντας τες συνωμοτικά με τις απεναντι «αλαζονικες πουλαδες».
Αυτή την ανασφαλεια βεβαια μπορω να την κατανοησω. Και εν μερει –παντα εν μερει- την δικαιολογω.


Και περνω στους ανδρες. Το προβλημα εδώ δεν είναι ουτε η φυτουκλιαστικη συμπεριφορα, ουτε η εμφανιση. Μιλαω για το βασικο προβλημα εδώ, χωρις να δινω αφεση πασης αμαρτιας.
Το προβλημα λοιπον, είναι ότι δεν ξερουν ειτε πώς να προσεγγισουν μια γυναικα – οποτε το παιχνιδι χανεται από την αρχη- ειτε πώς να την διεκδικησουν αφοτου γινει η πρωτη προσεγγιση. Κοινως: το γνωστο ¨ψηστηρι¨. Δεν αναγνωριζουν που, ποτε και σε τι πρεπει να επιμεινουν. Και ακομη και όταν ξεκινουν με καλες προοπτικες, δεν μπορουν να το δουν, να το διακρινουν. Πολύ συντομα απογοητευονται, θεωροντας αυθαιρετα και καταχρηστικα πως τους εχεις στο φτυσιμο ή ακομα χειροτερα πως τους κοροιδευεις. Αν καποια θελει να σε κοροιδεψει, θα βγει μαζι σου μια φορα – και συνηθως όχι μονη- θα το απολαυσει οσο διαρκεσει, θα φυλάξει την διασκεδαστικη εμπειρια της για το μελλοντικο κουτσομπολιο του καφε με τις φιλεναδες, και θα φυγει. Θα παει να κοροιδεψει καποιον αλλον. Δεν θα φαει ολο το χρονο της μαζι σου. Κοινως: ΔΕΝ θα βγει δευτερη φορα.

Αν καποια βγει δευτερη φορα, εχοντας καταλαβει τις προθεσεις σου – αυτό συνηθως γινεται αυτοματα, δεν απαιτει ιδιαιτερη ευφυια (χωρις να είναι δεσμευτικο βεβαια παντα αυτό)- τοτε σιγουρα ΔΕΝ σε δουλευει.
Και εδώ υπαρχουν δυο τινα:
Α) Ξερει τι θελει. Θελει εσενα. Της αρεσες από την αρχη. Σε αυτή την περιπτωση η οικειοτητα μεταξυ σας θα ερθει πολύ συντομα, και το πραγμα θα παρει τον δρομο του.
Β) Δεν ξερει τι θελει. Δεν ξερει αν σε θελει. Το σιγουρο είναι ότι απολαμβανει την παρεα σου και θελει να σε γνωρισει. Και το σκεφτεται το πραγμα μεταξυ σας απλα θελει λιγο χρονο. Χρονο και τροπο. Εκει η οικειοτητα ισως αργησει λιγο παραπανω. Αλλα προσωπικα πιστευω πως αν αποκτηθει τελικα, και προχωρησει το πραγμα και δεσει, τοτε ο δεσμος εδώ θα είναι ισχυροτερος και σταθεροτερος της περιπτωσεως Α.

Μια κοπελα που διαθετει καποια οξυδερκεια, προσωπικοτητα που δεν διαπραγματεύεται, και σέβεται τον εαυτο της, δεν θα αναζητησει γκομενο με κοιλιακο φετα που σπαταλα καθε ιχνος φαιάς ουσιας στα τοπικα γυμναστηρια. Δεν ειμαι απολυτη, μιλω για το συνηθες. Μια τετοια κοπελα θα βρεθει συνηθεστερα στην περιπτωση Β. -Αλλα ακομα και στην περιπτωση Α να βρεθει, μην περιμενεις να βαλει τα μεταξωτα της εσωρουχα και να σε προκαλεσει σε ανομολογητες νυχτες παθους και διαστροφης. Αν θες μια τετοια κατασταση, θα πρεπει να την αναζητησεις αλλου.-

Και εκει λοιπον, θα εξαρτηθει - πολύ τολμω να πω- από εσενα. Ποσο την θες αυτή την κοπελα, ποσο εισαι διατεθειμένος να την διεκδικησεις, και κυριως ποσο ικανος εισαι να το κανεις. Μην περιμενεις να να κυλησουν όλα όπως τα φανταζεσαι. Δεν αντιδρουν ολοι οι ανθρωποι στα ιδια ερεθισματα απαραιτητα με τον ιδιο τροπο. Και κυριως δεν αντιδρουν ολοι οι ανθρωποι όπως θα εκανες εσυ. Επειδη δεν εχετε τους ιδιους ρυθμους, δεν σημαινει ότι θελουν να σε κοροιδεψουν και δεν ενδιαφερονται για σενα. Το να απογοητευεσαι, να παρατας το παιχνιδι στη μεση, και να αναζητας άλλο στοχο, δεν είναι καλη στρατηγικη. Όπως και το να παιζεις σε πολλα μετωπα. Ετσι δεν θα κερδισεις ποτε κανενα παιχνιδι. Ο στοχος για να κατακτηθει θελει αποφασιστικότητα και αφοσιωση. Σε οποιοδηποτε τομεα. Και μιλαω παντα για αξιολογους στοχους.


Και θα κλεισω αυτή την εκθεση ιδεων λεγοντας τουτο:
Οι αντρες είναι βοδια. Συχνα κιολας. Και όχι επειδη δεν αφηνουν τις γυναικες να τους κανουν ότι θελουν και γι αυτό εγω πρεπει να τους μειωσω εδω κατηγορώντας τους. Μακαρι οντως να μην τις αφηναν, αλλα είναι γνωστο πως δεν προβάλλουν εντονες αντιστασεις. Μια γυναικα μπορει να μετατρεψει έναν ανδρα σε βοδι, χωρις απαραιτητα να διαθετει μεγαλη ευφυΐα. Και αυτος ο αντρας ναι, μπορει να είναι και μηχανολογος! (την εξυπναδα σας παντως βλεπω την υπερασπίζεστε καλα- εδώ η αυτοπεποιθηση χτυπαει κοκκινο!)

Οσο εξυπνοι και να είσαστε όμως Χαρη, στη θεα μιας γοητευτικης γυναικειας υπάρξεως ο εγκεφαλος αντικαθίσταται με καποιο άλλο μελος της ανδρικης ανατομιας. Και εκει το χάνετε. Όταν ακριβως πρεπει να διατηρήσετε το μυαλο σας συγκεντρωμενο, εκεινη την στιγμη θα το απολέσετε τελειως.

Αλλα δεν θα σας κατηγορήσω για αυτό. Γιατι για αυτο φερει μεριδιο και η μητερα φυση. Οι αντρες ειστε βοδια, γιατι δεν μπορείτε να διακρίνετε αυτό που αξιζει. Και όταν το διακρίνετε στέκεστε ειτε ανικανοι, ειτε δειλοι να το διεκδικήσετε. Και αναζητάτε γκομενες στη φιλοσοφικη ή αλλα ιδρυματα θεωρητικων σπουδων. Γιατι «αυτές είναι χαζες και τις κανεις ότι θελεις». Και το αποκορυφωμα ερχεται όταν αυτές οι «χαζες» φτανουν να σας σερνουν από τη μυτη. Ψαχνετε αβουλα – κατά την εκτιμηση σας παντοτε- υποκαταστατα γυναικων και συμβιβάζεστε με αυτά. Και τα κοροϊδεύετε αλλα εξακολουθείτε να τα κυνηγάτε. Διχως να αντιλαμβάνεστε πως με αυτή την αντιφαση – αλλα λεω κι αλλα κανω- υποτιματε οι ιδιοι τους εαυτους σας.

Το θλιβερο είναι πως όταν, μεσα σε αυτό το αέναο κυνήγι ¨γκομενακίων¨ , βρεθει στο δρομο σας κατι πραγματι αξιολογο διστάζετε. Τα παρατάτε συντομα ειτε δεν προσπαθείτε καν. Υποθετω διαφορους λογους. Για ολους όμως εξακολουθω να μενω αβεβαιη.