Περί Γενικών Συνελεύσεων, Καταλήψεων & Αγώνων
Posted: Tue Oct 12, 2010 8:01 pm
Μετά από 2 χρόνια και κάτι μήνες στο ίδρυμα, και ακούγοντας πως αύριο πάμε πάλι για γενική συνέλευση, πηρα χαρτί και πένα, και ξεδιπλώνω τις σκέψεις μου.
Μπαίνοντας το 2008 στη πρώτη μου συνέλευση περίμενα να δω φοιτητές να συζητάνε, και να συζητούν μεταξύ τους, ώστε να βρουν ένα κοινό τόπο στον οποίο να συμφωνούνε όλοι. Αντί αυτού είδα μια χάβρα Ιουδαίων όπου ο καθένας γκάριζε όσο πιο δυνατά μπορούσε για να περάσει την γραμμή που του είχαν περάσει άλλοι νωρίτερα. Αυτοί ήταν οι φοιτητές που ήταν ενεργοί πολίτες και ήθελαν το καλό της σχολής μας. Άτομα που περνούσανε γραμμές, αντί να δούνε τα προβλήματα της σχολής τους. Μετά ήρθαν κι άλλες συνελεύσεις, με θέματα αμιγώς φοιτητικά, όπως ο πόλεμος στη Παλαιστίνη κλπ. Φυσικά η πρόταση κάθε φορά ήταν αγώνας και πάλη, και πάλι. Ανεξαρτήτως προβλήματος, ανεξαρτήτως καταστάσεων όλα τα έλυνε ο αγώνας και η πάλη. Πρώτο έτος έγιναν πολλά [2008] οπότε είχα παρευρεθεί στις περισσότερες συνελεύσεις. Το ίδιο σκηνικό κάθε φορά.
Πέρσι 2ο έτος πλέον αποφάσισα πως η κατάσταση δε σώζεται. Δεν είχε νόημα να πηγαίνω σαν πρόβατο στη συνέλευση και να ακούω τον καθένα να διαβάζει το λόγο του. Αυτά τα κάνουν και στη βουλή και είδαμε τη κατάντια μας. Ευτυχώς πέρσι ο χρόνος κύλισε ήρεμα στο μικρό γαλατικό χωριό που λέγεται Πολυτεχνιούπολη. Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα.
Σήμερα το Υπουργείο Παιδείας θέλει να περάσει ένα νομοσχέδιο που θεωρείται από πολλούς η εξόντωση του Δημόσιου πανεπιστημίου. Θεωρείται ότι πλέον το πανεπιστήμιο δεν θα είναι χώρος ανταλλαγής ιδεών. Εντατικοποίηση σπουδών, περισσότερη εξειδίκευση και άλλα έρχονται να απειλήσουν το μέλλον μας. Η λύση? Κατά πολλούς η συνέλευση που θα καταλήξει στη κονσέρβα-λύση κατάληψη-πορεία-αγώνας-πάλη. Οι συμμετέχοντες ίσως θα έλεγα το βλέπουν λίγο ρομαντικά, αφού δε θα μπορούσα να σκεφτώ ότι το κάνουν από σκοπιμότητες. Αλλά πραγματικά, τι μας έχει προσφέρει αυτή η λύση κονσέρβα? Το 2008 με το άρθρο 16 κοντέψαμε να χάσουμε την εξεταστική, και τι καταφέραμε? Το άρθρο 16 ψηφίστηκε. Μάλιστα το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, για ακόμα μια φορά κατάφερε να χαλάσει ακόμα περισσότερο τη δημόσια εικόνα του, αφού φάνηκε σαν ένα ίδρυμα που είναι συνέχεια κλειστό, χάνονται διδακτικές ώρες κλπ. Σήμερα κάνοντας κατάληψη για μια ακόμα φορά τι θα καταφέρουμε?
Πως θα γίνει ελεύθερος χώρος ανταλλαγής ιδεών ένα κλειστό πανεπιστήμιο? Πως θα προαχθεί η αριστεία και θα βελτιωθεί το μέλλον όταν μετά από 3 μήνες "αγώνων" πάμε σε εξεταστική εξπρές, έχοντας γνώσεις ίσα ίσα για να περάσουμε ένα μάθημα? Τελικά από αυτή τη σχολή τι θέλουμε να κάνουμε? Να βρούμε ένα βήμα για να ξεσπάσουμε, να γίνουμε άτομα που θα μπορέσουν κάποια μέρα να βάλουν το λιθαράκι τους για ένα καλύτερο αύριο?
Εγώ αποφάσισα τι θέλω, εσυ?
Κ.Δ. 12/10/2010
ΥΓ: Σόρρυ για το σεντόνι, αλλά θα έγραφα κι άλλο αν μπορούσα
Μπαίνοντας το 2008 στη πρώτη μου συνέλευση περίμενα να δω φοιτητές να συζητάνε, και να συζητούν μεταξύ τους, ώστε να βρουν ένα κοινό τόπο στον οποίο να συμφωνούνε όλοι. Αντί αυτού είδα μια χάβρα Ιουδαίων όπου ο καθένας γκάριζε όσο πιο δυνατά μπορούσε για να περάσει την γραμμή που του είχαν περάσει άλλοι νωρίτερα. Αυτοί ήταν οι φοιτητές που ήταν ενεργοί πολίτες και ήθελαν το καλό της σχολής μας. Άτομα που περνούσανε γραμμές, αντί να δούνε τα προβλήματα της σχολής τους. Μετά ήρθαν κι άλλες συνελεύσεις, με θέματα αμιγώς φοιτητικά, όπως ο πόλεμος στη Παλαιστίνη κλπ. Φυσικά η πρόταση κάθε φορά ήταν αγώνας και πάλη, και πάλι. Ανεξαρτήτως προβλήματος, ανεξαρτήτως καταστάσεων όλα τα έλυνε ο αγώνας και η πάλη. Πρώτο έτος έγιναν πολλά [2008] οπότε είχα παρευρεθεί στις περισσότερες συνελεύσεις. Το ίδιο σκηνικό κάθε φορά.
Πέρσι 2ο έτος πλέον αποφάσισα πως η κατάσταση δε σώζεται. Δεν είχε νόημα να πηγαίνω σαν πρόβατο στη συνέλευση και να ακούω τον καθένα να διαβάζει το λόγο του. Αυτά τα κάνουν και στη βουλή και είδαμε τη κατάντια μας. Ευτυχώς πέρσι ο χρόνος κύλισε ήρεμα στο μικρό γαλατικό χωριό που λέγεται Πολυτεχνιούπολη. Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα.
Σήμερα το Υπουργείο Παιδείας θέλει να περάσει ένα νομοσχέδιο που θεωρείται από πολλούς η εξόντωση του Δημόσιου πανεπιστημίου. Θεωρείται ότι πλέον το πανεπιστήμιο δεν θα είναι χώρος ανταλλαγής ιδεών. Εντατικοποίηση σπουδών, περισσότερη εξειδίκευση και άλλα έρχονται να απειλήσουν το μέλλον μας. Η λύση? Κατά πολλούς η συνέλευση που θα καταλήξει στη κονσέρβα-λύση κατάληψη-πορεία-αγώνας-πάλη. Οι συμμετέχοντες ίσως θα έλεγα το βλέπουν λίγο ρομαντικά, αφού δε θα μπορούσα να σκεφτώ ότι το κάνουν από σκοπιμότητες. Αλλά πραγματικά, τι μας έχει προσφέρει αυτή η λύση κονσέρβα? Το 2008 με το άρθρο 16 κοντέψαμε να χάσουμε την εξεταστική, και τι καταφέραμε? Το άρθρο 16 ψηφίστηκε. Μάλιστα το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, για ακόμα μια φορά κατάφερε να χαλάσει ακόμα περισσότερο τη δημόσια εικόνα του, αφού φάνηκε σαν ένα ίδρυμα που είναι συνέχεια κλειστό, χάνονται διδακτικές ώρες κλπ. Σήμερα κάνοντας κατάληψη για μια ακόμα φορά τι θα καταφέρουμε?
Πως θα γίνει ελεύθερος χώρος ανταλλαγής ιδεών ένα κλειστό πανεπιστήμιο? Πως θα προαχθεί η αριστεία και θα βελτιωθεί το μέλλον όταν μετά από 3 μήνες "αγώνων" πάμε σε εξεταστική εξπρές, έχοντας γνώσεις ίσα ίσα για να περάσουμε ένα μάθημα? Τελικά από αυτή τη σχολή τι θέλουμε να κάνουμε? Να βρούμε ένα βήμα για να ξεσπάσουμε, να γίνουμε άτομα που θα μπορέσουν κάποια μέρα να βάλουν το λιθαράκι τους για ένα καλύτερο αύριο?
Εγώ αποφάσισα τι θέλω, εσυ?
Κ.Δ. 12/10/2010
ΥΓ: Σόρρυ για το σεντόνι, αλλά θα έγραφα κι άλλο αν μπορούσα