Πράγματι το γήπεδο μοιάζει με το αρχαίο (και το νέο) θέατρο, δημιουργώντας σύνδεση των θεατών με τους πρωταγωνιστές, και συμμετοχή στο έργο.Kuchiki_Byakuya wrote:Έχεις σε όλα δίκιο εκτός από τον αθλητισμό. Ο αθλητισμός έχει το πολύ καλό ότι είναι ένα δυναμικό σύστημα. Εξελίσσεται μπροστά σου και το βλέπεις, είναι ότι κοντινότερο έχουμε στο αρχαίο θέατρο, με τη συμμετοχή των θεατών στο θέαμα, και με τα αισθήματα των θεατών άμεσα σχετιζόμενα με αυτό που συμβαίνει μπροστά τους. Αυτό είναι ταυτόχρονα μαζικό αλλά και ατομικό. Ο αθλητισμός ενώνει, τα συναισθήματα είναι ίδια όποια ομάδα και να υποστηρίζεις. Ο αθλητισμός βγάζει ήρωες από μόνος του, κανείς δεν προωθείται με το μπλα μπλα και τη μαλακία.
Η διαφορά έγκειται στο ότι όπως στο θέατρο δεν υπάρχει οπαδισμός (δηλαδή όποια παράσταση και να δεις πάντα δημιουργείται η σύνδεση συναισθημάτων) έτσι και στον αθλητισμό δε χρειάζεται ο οπαδισμός (π.χ. μπορώ να απολαύσω και να ταυτιστώ στον τελικό Ch.L. χωρίς να υποστηρίζω οπαδικά καμιά από τις δυο ομάδες).
Ο οπαδισμός έχει πρώτου βαθμού συγγένεια με τον κομματισμό, τον φασισμό, τον κομμουνισμό και κάθε ακραία και δογματική νοοτροπία.
Menu
Community Sponsor
Prom Racing
EUROAVIA NTUA
